dawno I
w odległych czasach
Mój Sędzio, dawniej było jeszcze gorzej! (I) Choć o tem dawno w Pańskim pisano zakonie I każdy ksiądz toż samo gada na ambonie (I). Piękny szlachcic, gdy tobie pochlebiały pany, Gdy za tobą kobiety szalały! Wąsalu! Nie tak to dawno. takeś zestarzał się z żalu! (X) Bo Asesor już dawno Telimenę rzucił I aby tę kokietkę tym mocniej zasmucił (XI) jeśli w wielkim mieście żyłam, To dawno; zapomniałam, wieś zawsze lubiłam (XII)
Czlowiek i wszechswiat ↔ Apriori ↔ Czas